R.I.P. een ode aan Bor

Gister was een moeilijke dag, we hebben afscheid genomen van onze liefste Bor. Wat een kutzooi. Hij heeft een stukje van onze harten meegenomen en dat doet verrekte pijn. Maar gelukkig heeft hij ons achtergelaten met een leven vol herinneringen. Dit is een ode aan Bor.

Gedichtje van Lief Leven. 

Bor was de liefste kat. Een échte kat. Want Bor deed waar hij zin in had… voornamelijk slapen en eten. Ik was soms zo jaloers op dat beest, hoe hij daar zo lekker uitgerekt kon liggen snurken. Als ie er zin in had dan kwam Bor naast je liggen op de bank, nooit op schoot maar wel graag tegen je aan. Hij lag het liefst naast Chris, dat was zijn kameraad. Door Bor ben ik nog meer van Chris gaan houden omdat ik zag hoeveel Chris van Bor hield. Zeldzaam is dat hoor, een man die jouw liefde voor dieren deelt.

Bor deed geen vlieg kwaad. Hoewel.. hij heeft meerdere keren een vogeltje gevangen op het balkon. Echt! Maar een mens had niks te vrezen van het beestje. Ouwe goedzak. Ik was in het begin nog weleens verbaasd dat Bor nooit eens uithaalde als Chris ‘m weer eens in de houdgreep hield voor een dikke knuffel. Chagrijnig kijken deed ie wel graag, we hadden onze eigen grumpy kat. Zoals een echte kat betaamd had ook Bor af en toe zijn gekke vijf minuten. Uit het niets vloog onze luie kat dan door het huis. Geen idee wat ie dan aan het doen was maar hij had ‘duidelijk’ een missie. Mafkees.

Het huis is anders zonder Bor. Hij was 12 jaar lang Chris zijn partner in crime en ik ben blij dat ik hem vier jaar lang heb mogen knuffelen. We missen hem. Rust zacht lieve Borrie.