Nha Trang & Mui Ne – Vietnam

We komen om 07u ‘s ochtends aan in Nha Trang. Het was weer een lange rit van 13 uur maar dit keer zaten we in een bus van SinhTourist ipv Camel Tours en dat beviel een stuk beter. We kunnen onze kamer nog niet in dus gaan we eerst opzoek naar een ontbijtje. Dat vinden we op de hoek van een straat waar een man ons vrolijk naar een tafeltje zwaait. Prima omeletten en damn good coffee. Fijn.

We lopen wat door de stad en over het strand – waar we ook een klein tukje doen. Om 11u kunnen we de kamer in waar we nog even verder slapen. 13 uur in een bus is redelijk vermoeiend – ookal is het een sleepers bus echt slapen doe ik niet.

Als we uitgerust zijn eten we een broodje bij Lanterns restaurant. Lekker broodje en vriendelijk personeel. Wat fijn is want we hebben het gevoel dat de Vietnamezen in Nha Trang niet veel lachen. Dat blijkt dus door een overvloed aan Russen te komen. De locals mogen de Russen niet zo. Zoals een mannetje tegen ons zei: “They only eat, drink and go to the beach. Not nice.”

Omdat we Nha Trang niet zo leuk vinden trakteren we onszelf op een proeverij bij Beerhouse Brewery. Hier heb je voor 50.000 Dong 4 biertjes die ze in het Beerhouse brouwen. Helaas zijn ze geen van allen écht lekker. Dan maar sushi eten. Naast het Beerhouse bevind zich Oh! Sushi Bar. Niet goedkoop voor ons backpackers maar voor goede sushi hebben we best wat over. En de sushi is goed, very good.

Ba Ho Waterfall – Nha Trang

Onze tweede dag in Nha Trang besluiten we richting de Bo Ha Waterfall te scooteren. Net buiten de stad krijgen we pech, de scooter heeft er geen zin meer in. Gelukkig staan we net bovenop een heuvel en laten we ons gemakkelijk terug rijden naar de bewoonde wereld. We krijgen ons hotel en de scooter verhuur niet te pakken. Aan de overkant zijn enkele mannen druk in de weer met het wassen van vrachtwagens. We lopen erop af en met handgebaren maken we een man duidelijk dat de scooter kapot is en geven hem het nummer van de scooter verhuur. Ik denk dat hij wel 10 minuten lang staat te bellen, druk pratend en zwaaiend met zijn armen. Hij hangt op en wijst richting stad en dan naar de grond onder ons. “Ze komen eraan” wilt ie denk ik zeggen. Hij pakt twee stoeltjes voor ons en biedt een sigaret aan. “Nee dank je”, gebaren we en we gaan op de stoeltjes zitten.

Een uur en twee verhitte telefoontjes van onze vriend later komt er eindelijk een nieuwe scooter aan. De scooter is leeg en wij leggen uit dat we in die andere net wel even drie liter hebben getankt. Inmiddels staat er zo’n 10 man omheen die zich er allemaal mee gaan bemoeien. De scooter verhuur man kan niet anders dan richting tankstation en de scooter voltanken. Zo, wij kunnen weer verder.

Het is een natte rit van 40 minuten – het eerste deel over asfalt maar dan toch nog een kilometer of vijf over een modderig weggetje. Off road noem je dat. Aangekomen aan het einde van de weg kopen we een ticket voor 25.000 Dong p.p. en 4000 Dong voor de scooter. We zetten onze scooter naast de enige andere scooter neer, het is rustig. Zal wel door de regen komen.

We zijn er nog niet want er wacht ons een spannende tocht ter voet. We lopen over een modderig pad, klimmen over rotsen en door het water. We volgen grote rode pijlen en komen verschillende bordjes tegen met de tekst: ‘Warning! slippery road ahead.’ Jup, het is uitdagend maar wat een gave tocht! Chris merkte terecht op: “de girl scout komt wel in je naar boven nu he?”

Er zijn drie grotere ‘baden’  waar je kan zwemmen.  Er is – op een Russisch stelletje na – niemand te bekennen. Ik denk dat we zo’n 30 tot 40 minuten gelopen hebben bij de waterval. Na een heerlijke duik onder de waterval (#bucketlist) keren we terug naar Nha Trang. We kopen onderweg 2 biertjes die achterlaten bij de vrachtwagen wasserette. We hopen dat onze vriend ze vind.

Omdat we bij Lanterns restaurant zo’n beetje de enige lachende Vietnamezen in Nha Trang zijn tegengekomen gaan we daar ’s avonds weer eten. We proberen steeds zoveel mogelijk local food – elk plaatsje heeft naast de heerlijke Vietnamese gerechten ook zijn eigen specialiteiten. Onder het kopje Street Food Specialties kiezen we voor 3 gerechten die we samen gaan delen:

1. Com Tam: Pork seasoned in special fish sauce served with a fried egg, sliced carrot and a cake of pork/egg omelette.
   
2. Lanterns Nem Cuon: D.I.Y rice paper rolls with slices pork, hard boiled eggs, mixed herbs, salad, fresh noodles and special sauce. Onze FAVORIET!
   
3. Crispy Seafood Pancake: crispy pan fried pancake filled with seafood and served with mixed herbs, lettuce and a special fish sauce.
   

Dit maal staat ook in mijn top 3 in Vietnam. Dus check out Restaurant Lanterns als je in de buurt bent. Een deel van de opbrengst gaan naar weeshuizen in de buurt. Ze geven ook cooking class, iets wat ik zeker had gedaan als wij de volgende dag Nha Trang niet zouden verlaten.

Mui Ne

We laten Nha Trang na 1 nachtje achter ons en reizen verder naar Mui Ne, het is zo’n 5 uurtjes met de bus vanuit Nha Trang. We besluiten weer te lopen naar het hostel want het is niet zo ver. Boy where we wrong about that! Google maps geeft een verkeerde locatie aan en zo komen we na een half uur zoeken en lopen nat van het zweet aan bij La Casa del Latino.

We krijgen een kamer met uitzicht op het zwembad. Zoals de naam al doet vermoeden heeft het hostel een Mexicaans thema en zo ook het restaurant. We bestellen ons favo Mexicaanse gerecht: nacho’s! Als onze buikjes gevuld zijn gaan we richting strand. Mui Ne is een klein strandplaatje waar adrenaline junkies zich verzamelen. Je kan er namelijk perfect kitesurfen. Aangekomen op het strand – zo’n 3 minuten lopen van ons hostel – zien we waarom.. Het waait hard en de golven in de zee zijn fanatiek. We proberen een duik te nemen maar worden eigenlijk meer heen en weer gebeukt door de golven. Man, wat hebben wij gelachen. De natuur doet wat ie wilt.

In de avond lopen we langs de vele restaurantjes aan de zee. Seafood paradise hier in Mui Ne. Bakken vol levende vissen staan voor de restaurantjes. Maar niet alleen vis hoor.. we zien ook dikke padden, schildpadjes, haaien, slangen en zelf krokodil. We gaan zitten bij Mr. Crab en kiezen voor seafood spring rolls, fried shrimp en fried rice with seafood. Binnen een paar minuten staat het op tafel, langzaam peuzelen wij ons eten op terwijl twee dronken vrouwen naast ons een kreeft aanvallen. We besluiten morgen kreeft te gaan eten.

The next day houden we rust. We liggen van 11u tot 17u aan het zwembad. Ik schrijf mijn blog over SaPa en ook skypen we middags nog even met het thuisfront. We raken aan de praat met een Nederlands stel uit Eindhoven – Eva en Sjors. Het klikt en we besluiten samen te gaan eten.

Eindelijk is het zover. We gaan kreeft eten! De prijzen verschillen hier per dag en gaan per kilo. Wij bestellen een kreeft voor ons tweeën van 1.4 kilo die ons 900.000 Dong gaat kosten, dat is zo’n 36 euro. Verstand hebben we er niet van maar volgens Sjors is dat een goede deal. Het smaakt goed, veel knoflook dat wel. Ik besluit dat ik vaker kreeft ga eten maar dat ik de Nederlandse prijzen wat overdreven vind. Of zeg ik nou iets heel non-foodie-achtigs?

De volgende dag – na een lekker ontbijtje bij ons hostel – huren we een scooter en gaan op pad. Er zijn een paar bezienswaardigheden in Mui Ne die je makkelijk in 1 dagje kan bezoeken. We rijden eerst richting de haven, eens kijken waar al dat seafood binnen wordt gebracht. Tientallen blauw gekleurde vissersbootjes liggen in de haven – een mooi gezicht.

We komen langs een marktje en besluiten even naar binnen te lopen. Een enorme walm van stank komt ons tegemoet. Rottend vlees, die stinkende gedroogde vis of een combinatie van alles wat er ligt uitgestald.. ik weet het niet maar de lucht is werkelijk waar ondraaglijk. Het stikt er van de vliegen die lustig het blootliggende vlees en vis aanvallen. Ik duik een zijstraatje in richting de openlucht, even ademhalen. Als hier ons vlees vandaan komt dat wij in de restaurants te eten krijgen dan vind ik het niet vreemd dat onze maag soms protesteert.

We rijden verder naar de duinen. Vlak buiten Mui Ne beginnen ‘the red sand dunes’ al, we parkeren onze scooter en we lopen een stukje de duinen in. Kindjes komen ons tegemoet rennen en duwen een stuk plastic in ons gezicht. “Want a ride?” In de Lonely planet had ik gelezen dat tenzij je het gewicht van een supermodel hebt er niet veel valt te sleeën. En zo hoog zijn de rode duinen inderdaad niet, wel mooi dat wel.

We scooteren zo’n 40 minuten verder naar de witten duinen die op ongeveer 30 km buiten Mui Ne liggen. Het is een stukje rijden maar zeker de moeite waard. Vooral omdat ik nieuwe vrienden maak onderweg, een koetje vraagt om een lift maar dat gaat niet op de scooter. De witte duinen zijn een stuk hoger dan de rode. Het lijkt de Sahara wel, heel apart om zoiets hier te vinden. Zo zie je maar weer hoe divers Vietnam is.

Op de terugweg rij ik. Enthousiast scooter ik over de -bijna- verlaten wegen. Twee gasten aan de overkant roepen al wijzend naar de weg voor ons ‘stop! police!’ Even gas terug zegt Chris, dus ik ga 40 rijden. We worden aangehouden en ik moet mijn rijbewijs laten zien. Helaas ik heb niet het juiste rijbewijs, we rijden op een scooter van meer dan 50cc en daar heb je een motor rijbewijs voor nodig. Hij haalt een mapje tevoorschijn en zoekt een Nederlandse tekst voor ons op. “Zeven dagen inbeslagname van het rijbewijs. Of 800.000 Dong – 1,200.000 Dong is ook prima.” Uhu. Chris moffelt nog net 500.000 Dong weg en doet of net dat we maar 700.000 bij ons hebben. Meneer agent gaat akkoord en schrijft op een geïmproviseerde bon (gewoon een klein stukje papier) mijn naam en wat gegevens. We mogen verder rijden, wel maar 40km/u en goed rechts blijven rijden. Ja meneer agent, fucker dat je bent.

Als je de politie tegenkomt in Vietnam is het aan te raden om gewoon mee te werken. Betaal het geld en ga niet in discussie. Doe je dat wel dan heb je kans dat ze je meenemen en dat er meer mensen bij betrokken raken. Hoe meer mensen, hoe meer geld het je gaat kosten.

We koelen af in het zwembad. Ik ben kapot en heb mega veel zin in een cheeseburger. Die vinden we bij Smokey House, een restaurantje zo’n 200 meter links van La Casa Del Latino. Eva en Sjors komen langslopen en ik zwaai ze naar binnen. Sjors besteld krokodil. We proeven een hapje en het smaakt inderdaad een beetje naar kip. Maar toch ook wel anders hoor.

We sluiten de dag af met een ijsje bij de ijssalon naast ons hostel. Ik kies voor salted karamel en chocola en ik glij bijna van mijn stoel zo lekker is het. Bellany ice cream mensen, ga ernaartoe als je de kans krijgt.

Een dag later laten we het strand achter ons en gaan we richting Ho Chi Minh City. 

Volg It’s a Food Life op Facebook | Instagram | Bloglovin’ | Twitter