Mijn grootste wens voor 2016 is om niet depressief te worden. Helaas ben ik mij er de afgelopen jaren van bewust geworden dat depressies een soort van ‘bij mij horen’. Ik heb namelijk altijd al last gehad van depressies. Hoewel ik er pas sinds een paar jaar het woordje ‘depressie’ aan koppel trouwens. Vroeger noemde ik het volgens mij dipjes…
In haar boek Sterker dan ooit schrijft schaamte-onderzoekster Brené Brown dat we het makkelijker vinden om te praten over littekens dan over wonden die nog moeten genezen. We willen niet horen hoe moeilijk het is om over een gebroken hart heen te komen, hoe allesverslindend het is om met een depressie te leven of hoe anderen zich elke avond in slaap huilen. Dat is ongemakkelijk. En dat is ook zo. Ik vind het makkelijker om te praten over de littekens, iets dat is geweest en dingen die ik – succesvol – heb afgesloten. Het is veel moeilijker om te praten over wonden die nog open liggen, die nog moeten genezen.
En dan heb ik het ook nog eens over hét taboe van deze tijd; depressie. “Once you couldn’t say ‘gay’ and before that it was the ‘C’ word and further back you couldn’t even mention you were a witch – depression is the latest taboo”, schrijft Ruby Wax in haar boek Sane new world. En dat terwijl bijna 20% van de volwassenen te maken krijgt met een depressie! Maar ik snap het wel, ik vind het ook fijner om te praten over hoe goed het met me gaat en dat ik door het leven huppel. Er is namelijk iets dat je gratis bij het depressie pakket krijgt bijgeleverd… schaamte. Want je weet dat het ongemakkelijk is om te praten over de shitload aan verdriet dat het leven soms met zich meebrengt. Mensen willen nu eenmaal liever feelgood verhalen horen.
“We vinden het prettig als dat soort verhalen snel door het donker heen gaan, zodat we het meeslepende, verlossende eind kunnen horen.”
– Brené Brown
Ik schrijf niet vaak over heel persoonlijke shit, terwijl ik dit toch echt wel van plan was toen ik begon met bloggen. Ik wil schrijven over alles dat mij bezighoudt. Ik wil schrijven over wat ik moeilijk en mooi vind. Ik wil mensen laten weten dat ze niet alleen zijn. Ik wil mezelf laten weten dat ik niet alleen ben. Ik wil angsten overwinnen en ik wil groeien. Ik wil dansen als ik mij goed voel en durven schrijven als ik mij slecht voel. Ik wil eerlijk zijn en ik wil achter mezelf staan.
“We hebben meer mensen nodig die bereid zijn te laten zien hoe het eruitziet om te mislukken, teleurstelling en spijt te riskeren en te doorstaan.”
– Brené Brown
En zo wil ik 2016 te lijf gaan. Ik kan namelijk niet meer terug. Als je eenmaal bent gevallen kan je nooit meer terug naar hoe je was voordat je op je bek ging. Hoe graag ik het ook wil en hoe hard ik het ook heb geprobeerd, ik kan niet meer doen alsof en ik kan me niet meer verstoppen… Ik weet namelijk dondersgoed wanneer ik aan het vermijden ben, ik weet wanneer ik mij aan het verdrinken ben in zelfmedelijden en ik weet wanneer ik mij verschuil achter anderen omdat ik bang ben om te falen. Maar zoals Brené Brown in haar boek beschrijft kan dit nieuwe bewustzijn ook kracht geven. Ik weet namelijk beter dan ooit hoe ik in elkaar steek. Ik weet wat mijn angsten zijn en ik weet wat mijn valkuilen zijn. Ik weet wat mij helpt om een sprankeltje licht te zien tijdens een depressie en wat mij verder de diepte in trekt.
Mijn woord voor 2016 is vertrouwen. Vertrouwen in mijzelf, vertrouwen in de ander, vertrouwen in de natuur, vertrouwen in het universum en vertrouwen dat de depressies altijd weer overgaan en dat het vuurtje vanzelf weer vlam vat. Ik wil vertrouwen hebben in mijn eigen krachten om mij door het donker heen te slaan. Ik wil sterk weer opstaan. Ik weet dat ik gevallen ben. Ik weet dat de wond nog open ligt en misschien nooit helemaal zal genezen. Ik zal nog heel vaak keihard op mijn bek gaan, maar ik weet ook dat ik de kracht bezit om mij erdoorheen te slaan.
En ik wil laten zien dat ik niet bang ben, hoewel 7 kleuren kak terwijl ik dit online zet. Ik wil me niet meer laten tegenhouden door mijn angsten, ik wil ze onder ogen zien. Dit blog is een eerste stap.
2016 ik ben niet bang voor jou. Kom maar op biatch!
Leestip! Het boek van Brené Brown: Sterker dan ooit.
Nog een leestips! Het boek van Ruby Wax: Tem je geest.
11 Comments
Agnes
5 januari 2016 at 16:24Hi Laura, ik ken je niet zo goed, maar ik kan me voorstellen dat je het plaatsen van dit/deze blog heel spannend vindt! Ik vind het heel stoer van je dat je het dan toch doet 🙂 hopelijk helpt het je om met een boost 2016 goed te beginnen! Liefs, Agnes
Laura
5 januari 2016 at 17:52Thanks Agnes! Het is zeker spannend om zoiets online te zetten. Dus je reactie doet mij goed 🙂
Alice Langenberg
5 januari 2016 at 17:27Moedig van je Laura! Ik had het niet niet beter kunnen zeggen. De heldere manier waarop je het omschrijft zal denk ik ook binnen komen bij mensen die het niet kennen. Sterkte en dans ze! Liefs, Alice
Laura
5 januari 2016 at 17:51Dankje Alice!
Debbie Elting
5 januari 2016 at 18:33Wil je hierbij wat hulp in de vorm van Reiki? Dit kan je ondersteunen, en jezelf leren helpen …
Laura
5 januari 2016 at 18:55Ik sta voor alles open Debbie, heb jij daar ervaring mee?
Regine
6 januari 2016 at 03:22Hey laura.
Ik zou t zo zelf op papier gezet kunnen hebben. Misschien samen een keer een drankje doen ( eindelijk weer eens ) , en over onze ervaringen en misschien kleine oplossingen praten ( als je wilt ). Ik vecht me de laatste jaren ook als een rollercoaster door t leven, erggggg vermoeiend soms, maar kan gelukkig ook zeker alle geluksmomentjes nog zien. Ik heb bijvoorbeeld een happy thought & memory jar. Daar stop ik van jan tot dec briefjes in als ik iets moois of leuks heb gedaan of meegemaakt. En als er dan heeeel veel verdriet of pijn in een jaarbis geweest, dan kijk ik in dec in die pot en denk ik opeens …….. hmmmm ik heb toch ook wel heeeeel veel leuke dingen gedaan ook al voelt dat dan helemaal niet zo.
X Regine.
Laura
7 januari 2016 at 14:00Hoi lieve Regine,
Ja ik heb het een beetje via facebook kunnen volgen en je hebt wat bewogen jaren achter de rug! Ik hoop dat 2016 veel mooie geluksmomentjes met zich meebrengt voor je. Ik vind dat een heel leuk idee! Ik heb meteen een pot uitgezocht en mijn eerste briefje zit er al in 🙂 Het lijkt me zeker leuk om eens wat af te spreken, bij te kletsen en ervaringen te delen. liefs
Regine
7 januari 2016 at 17:29Die pot zal je versteld doen staan over 12 maanden.
Wordt vervolgt, dat afspreken een keertje. ?
Liefs Regine
Grady
6 januari 2016 at 06:21N vriend van me zei eens tegen me: zolang je 1 keer vaker opstaat dan je valt, komt t goed.
Klinkt makkelijk, is het niet,weet ik uit ervaring, maar jij hebt de vechtlust en ik denk ook de kracht.Ik weet wat je doormaakt, i’ve been there,seen iT and done that.
Jou als voedingsdeskundige hoef ik zeker niet te vertellen,dat n gezonde darmflora en magnesium kunnen helpen?? Hoewel je tijdens n depressie meer zin hebt in n bigmac, chocola en wijn.ik stuur je liefde en licht.en gebruik dat reikt aanbod; het geeft je op z’n minst helende energie.sterkte.
Laura
7 januari 2016 at 13:58Hoi Grady, ontzettend bedankt voor je lieve reactie. Daar heeft die vriend van je helemaal gelijk in 🙂 Ik merk inderdaad dat voeding ook veel invloed heeft op je gemoedstoestand. Als ik gezonder eet (minder bewerkt, minder geraffineerde suikers) dan voel ik mij beter. Hoewel een bak ijs soms ook mijn naam roept als ik mij iets minder voel 😉 Magnesium slik ik inderdaad ook. Bedankt! liefs